Tradycyjnie 1 stycznia to moment wielu zmian w obowiązujących przepisach. Wraz z nowego rokiem zacznie obowiązywać niższy limit dla transakcji rozliczanych gotówkowo, w których stronami są przedsiębiorcy. Do tej pory limit ten wynosił 15 000 EURO, natomiast od 1 stycznia 2017 r. ulegnie znacznemu obniżeniu i będzie wynosił 15 000 PLN (art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej). Aby zobligować przedsiębiorców do przestrzegania tych ograniczeń w praktyce, wprowadzone zostaną sankcje, zapisane w ustawach o podatku dochodowym. Przedsiębiorca, który zignoruje limit transakcji i dokona płatności w gotówce, nie będzie mógł tego wydatku zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Co istotne – limit ten nie będzie miał zastosowania do transakcji zawartych przed 1 stycznia 2017 r.

Pamiętajmy – każda transakcja handlowa, której stronami są przedsiębiorcy, a której wartość przekracza 15 000 PLN musi zostać rozliczona za pośrednictwem rachunku bankowego.

Od 1 stycznia 2017 r. zacznie obowiązywać minimalna stawka godzinowa dla umów zleceń. To nowość – do tej pory wynagrodzenie w ramach umowy zlecenia było dowolnie kształtowane przez strony, przepisy regulowały jedynie wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę w ramach umowy o pracę.

Podstawowe zmiany w rozliczaniu umów zleceń:

• minimalna stawka godzinowa – 13,00 zł brutto (waloryzowana corocznie w oparciu o wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę);
• obowiązek wypłacania minimalnej stawki w formie pieniężnej;
• obowiązek ewidencjonowania czasu wykonania zlecenia;
• przechowywanie ewidencji przepracowanych godzin przez okres 3 lat.

Wyłączeniu ze stosowania stawki minimalnej będą podlegały umowy zlecenia, w których zleceniobiorca ma pełną dowolność w wyborze miejsca i czasu wykonania zlecenia lub wynagrodzenie ma charakter prowizyjny.

Jak podaje MRPiPS celem nowelizacji ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę jest przeciwdziałanie nadużywaniu umów cywilnoprawnych oraz dodatkowa ochrona osób otrzymujących wynagrodzenie na najniższym poziomie.

1 września 2016 r. wchodzi w życie ustawa o podatku od sprzedaży detalicznej. Wprowadza ona dwie stawki podatku od handlu detalicznego:

• 0,8% od przychodów ze sprzedaży między 17 mln zł a 170 mln zł miesięcznie,
• 1,4% od przychodów ze sprzedaży powyżej 170 mln zł miesięcznie.

Ustalona została również kwota wolna od podatku i wynosi ona 17 mln zł miesięcznie, co w skali roku daje 204 mln zł. Opodatkowaniu będzie podlegał przychód ze sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Z podstawy opodatkowania wyłączona została sprzedaż na rzecz przedsiębiorców.

Ustawa nie przewiduje opodatkowania sprzedaży detalicznej internetowej. Rozliczenia podatku do sprzedaży detalicznej podatnik będzie dokonywał w deklaracji PSD-1 (wzór TUTAJ).

Od 1 lipca 2016 r. przepisy Ordynacji Podatkowej wprowadzają w życie Jednolity Plik Kontrolny (JPK). Jest to nowe narzędzie kontroli podatników i polega na przekazywaniu danych z ksiąg rachunkowych oraz rejestrów VAT w formie elektronicznej.

W pierwszej kolejności do generowania danych w formacie JPK będą zobligowani przedsiębiorcy, którzy w ostatnich 2 latach obrotowych spełnili przynajmniej jeden warunek:

• średnioroczne zatrudnienie powyżej 250 osób,
• roczny obrót netto przekroczył równowartość w złotych kwoty 50 mln €, a suma aktywów przekracza równowartość w złotych kwoty 43 mln €

Dla pozostałych przedsiębiorców został przewidziany 2-letni okres przejściowy – zostaną objęci nowym obowiązkiem od 1 lipca 2018 r. Nie oznacza to, że wcześniej nie mogą przekazywać danych w postaci JPK.

Dodatkowo od 1 lipca 2016 r. podatnicy prowadzący ewidencje podatkowe przy użyciu programów komputerowych będą obowiązani przesyłać bez wezwania organów podatkowych ewidencje podatku VAT do 25-go każdego miesiąca. Obowiązkowi temu stopniowo będą podlegać kolejni podatnicy w zależności od rozmiarów prowadzonej działalności gospodarczej.

Klasyfikacja przedsiębiorców została zdefiniowana w Ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. 2004 Nr 173 poz. 1807 wraz z późn. zm.).

2 maja 2016 r. upłynął termin składania zeznań podatkowych za rok 2015. Złożenie rocznej deklaracji podatkowej to podstawowy obowiązek każdego podatnika. Co zrobić, jeżeli z różnych przyczyn nie udało nam się wywiązać z tego obowiązku w ustawowym terminie? Jakie konsekwencje nam grożą?

Podatnik nie składający w wyznaczonym terminie zeznania naraża się na karę grzywny lub karę pozbawienia wolności, w skrajnych przypadkach również na obie kary łącznie (art. 54 § 1 kodeksu karno skarbowego). Wysokość grzywny uzależniona jest od tego, czy mamy do czynienia z wykroczeniem czy przestępstwem. Jeżeli kwota niezapłaconego podatku nie przekroczy 5-cio krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę (w 2016 r. wynosi ono 1850 zł), mamy do czynienia z wykroczeniem karno-skarbowym.

Należy pamiętać, że składanie zeznania po terminie wyklucza możliwość skorzystania z preferencyjnych zasad rozliczania podatku, tj, wspólnego opodatkowania z małżonkiem czy rozliczenia jako samotny rodzic.

Co zrobić, żeby uniknąć odpowiedzialności? Przede wszystkim należy niezwłocznie zawiadomić właściwy urząd skarbowy o niezłożeniu deklaracji oraz wskazać istotne okoliczności takiego stanu rzeczy ( tzw. czynny żal). Zawiadomienia można dokonać w formie pisemnej lub ustnej do protokołu. Należy złożyć prawidłową deklarację oraz dokonać zapłaty należnego podatku wraz z ustawowymi odsetkami. Na mocy kodeksu karno skarbowego czynny żal zwalnia podatnika z odpowiedzialności karnej (art. 16 kodeksu karno skarbowego).

1 stycznia 2016 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano zapisy regulujące kwestię ujmowania w księgach faktur korygujących (art. 14 ust. 1m – 1p, art. 22 ust. 7c – 7g). Do tej pory organy podatkowe stały na stanowisku, iż korygując zarówno przychody lub koszty należy cofać się do okresu wystawienia faktury pierwotnej. Taka interpretacja przepisów była dosyć uciążliwa dla podatników.

Aktualnie ogólna zasada stanowi, iż korekty dokonuje się w okresie, w którym wystawiona została faktura korygująca, pod warunkiem, że nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub oczywistą pomyłką. Jeżeli w miesiącu wystawienia faktury korygującej nie osiągnęliśmy odpowiednio przychodu lub kosztów, które można pomniejszyć wówczas należy zastosować mechanizm odwrotny, tj. zwiększyć koszty lub przychody.

Analogiczne zmiany zostały wprowadzone w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych – art. 12 ust. 3j – 3m oraz art. 15 ust. 4i – 4l.